Ozeano Bareko esplorazioa

Polinesiar lehen esploratzaileak Pazifikoko uharte ia guztietara iritsi ziren 1200. urterako, eta ondoren Asiako hego-ekialdean eta Mendebaldeko Pazifikoan nabigazioa egin zuten. Erdi Aroan, merkatari musulmanek Ekialde Hurbila eta Ekialdeko Afrika Asia-Pazifikoko kostaldeekin lotu zituzten, Txinako hegoaldera eta Malaysiar artxipelagoaren zati handi batera iritsiz. Europako Ozeano Bareko harreman zuzena 1512an hasi zen, portugaldarrak bere mendebaldeko ertzak topatzen zituelarik, eta laster espainiarrak Ameriketako kostaldetik heldu ziren.

1513an, Vasco Núñez de Balboa esploratzaile espainiarrak Panamako istmoa zeharkatu eta Ozeano Barearekin egin zuen topo, Hego itsasoa deituz. 1521ean, Fernando Magallanes portugaldar nabigatzaileak zuzendutako espedizio espainiarra izan zen Ozeano Barearen lehen zeharkaldia erregistratuta, eta orduan Magallanesek "itsaso baketsua" izendatu zuen. 1565ean Andres de Urdanetaren euskal bidaiarekin hasita, espainiarrek 250 urtez ozeanoz gaindiko merkataritza kontrolatu zuten; Manilako galeoiak Mexikotik Filipinetara igaroko ziren, eta alderantziz, 1815era arte. Mexikotik eta Perutik etorritako espedizio gehigarriek Ipar eta Hego Pazifikoko hainbat artxipelago topatu zituzten. XVII eta XVIII. mendeetan, Europako beste potentzia batzuek espedizioak bidali zituzten Pazifikora, hots, Holandako Errepublika, Ingalaterra, Frantzia eta Errusia .